Waaruit zijn fotovoltaïsche cellen gemaakt?

Denkt u erover om zonnepanelen voor uw huis aan te schaffen? Vraagt u zich af waar zonnepanelen van gemaakt zijn en hoe ze werken? Ontdek meer over de omzetting van zonne-energie in energie, waarmee u elk jaar op uw energierekening kunt besparen! Hier vindt u alles wat u moet weten voordat u zonnepanelen installeert en voordat u op zoek gaat naar een betrouwbare leverancier en installateur van zonnepanelen.

Zonne-energie wint overal in Europa enorm aan populariteit, niet alleen bij bedrijven en industriële locaties, maar ook in woonwijken. Met zonnepanelen kunnen gezinnen tot honderden euro's per jaar besparen op elektriciteit en tegelijkertijd hun steentje bijdragen aan het milieu. De zon is een onuitputtelijke energiebron en is daarmee de meest efficiënte bron van hernieuwbare energie voor zowel huishoudens als de industrie. En met behulp van een ruim opslagsysteem, een zonnebatterij, kan deze energie worden opgeslagen tijdens periodes met veel zonlicht, en op andere dagen, zoals in de winter of de sombere herfst, worden gebruikt. Veel gezinnen hebben al zonnepanelen op de daken van hun huizen geïnstalleerd. Toch zijn er maar weinig mensen die geïnteresseerd zijn in de werking en structuur van dergelijke panelen. Wat is de magie die zonne-energie omzet in elektriciteit? Ontdek het vandaag in ons artikel.

Wanneer zonlicht op een fotovoltaïsche cel (PV-cel), ook wel zonnecel genoemd, valt, kan het worden weerkaatst, geabsorbeerd of door de cel heen dringen. Deze cellen bestaan voornamelijk uit halfgeleidermaterialen. Dat betekent dat ze elektriciteit beter geleiden dan isolatoren, maar niet zo efficiënt als metalen. In PV-cellen worden verschillende halfgeleidermaterialen gebruikt.

Wat is het werkingsprincipe van fotovoltaïsche cellen? Wanneer licht in wisselwerking treedt met het halfgeleidermateriaal, absorbeert het de energie en draagt deze over aan negatief geladen deeltjes in het materiaal, de zogenaamde elektronen. Deze extra energie zorgt ervoor dat de elektronen door het materiaal kunnen bewegen, waardoor er een elektrische stroom ontstaat. Metalen contacten op de PV-cel, gerangschikt in een roosterpatroon, halen deze stroom op, die vervolgens gebruikt kan worden om huizen van stroom te voorzien en bij te dragen aan het elektriciteitsnet.

De efficiëntie van een PV-cel is in essentie de hoeveelheid elektrisch vermogen die de cel produceert, vergeleken met de energie van het invallende licht. Deze metriek geeft aan hoe effectief de cel is in het omzetten van energie van de ene vorm in de andere. De elektriciteitsopbrengst van PV-cellen wordt beïnvloed door factoren zoals de intensiteit en golflengte van het beschikbare licht, maar ook door verschillende prestatiekenmerken van de cel.

Een belangrijke eigenschap van PV-halfgeleiders is de bandgap. Deze bepaalt de golflengte van het licht dat het materiaal kan absorberen en omzetten in elektrische energie. De bandgap is de afstand tussen de valentieband van elektronen en de geleidingsband. Het geeft de minimale energie weer die nodig is om een elektron in een toestand in de geleidingsband te brengen waarin het kan deelnemen aan de geleiding. Wanneer de bandgap van de halfgeleider overeenkomt met de golflengte van het invallende licht, kan de zonnecel alle beschikbare energie efficiënt benutten.

Soorten materialen voor zonnecellen

Nu u weet hoe zonnecellen werken, is het tijd om het materiaal te onderzoeken dat zonne-energie omzet in zonne-energie. Verschillende soorten zonnecellen hebben een ander soort zonnecelmateriaal nodig. Laten we nu eens kijken naar de meest gebruikte fotovoltaïsche materialen voor PV-cellen:

Dunne-film fotovoltaïsche cellen

Dunnefilmzonnecellen worden gemaakt door één of meer dunne lagen PV-materiaal op een dragend substraat, zoals glas, kunststof of metaal, aan te brengen. Twee hoofdtypen dunnefilm-PV-halfgeleiders domineren de markt: cadmiumtelluride (CdTe) en koper-indium-gallium-diselenide (CIGS). Hoewel CdTe-cellen kosteneffectieve productieprocessen bieden, blijven ze qua efficiëntie nog steeds achter bij silicium. CIGS-cellen bieden veelbelovende eigenschappen voor PV-toepassingen, maar de productie ervan kent complexe problemen. Beide materialen vereisen een betere bescherming dan siliconen voor langdurig gebruik buitenshuis.

Silicium

Silicium is het meest gebruikte halfgeleidermateriaal in zonnecellen. Het is goed voor ongeveer 95% van de modules die tegenwoordig worden verkocht. Het is, na zuurstof, het meest voorkomende materiaal op aarde en wordt veel gebruikt in computerchips. Kristallijne siliciumcellen bestaan uit onderling verbonden siliciumatomen die een kristalrooster vormen. Hierdoor ontstaat een georganiseerde structuur die de omzetting van licht in elektriciteit verbetert. Deze zonnecellen op basis van silicium combineren een hoog rendement met lage kosten en een lange levensduur. Ze gaan vaak 25 jaar of langer mee, terwijl ze nog steeds meer dan 80% van hun oorspronkelijke vermogen behouden.

Perovskiet fotovoltaïsche cellen

Perovskiet-zonnecellen, een subtype van dunnefilmcellen, danken hun naam aan hun kenmerkende kristalstructuur. Deze cellen bestaan uit lagen materiaal die op een substraat zijn afgezet. Perovskietcellen zijn relatief eenvoudig te assembleren en vertonen een efficiëntie die vergelijkbaar is met die van kristallijn silicium. De efficiëntie in het laboratorium is snel verbeterd, maar de commerciële haalbaarheid hangt af van het verbeteren van de duurzaamheid voor langdurig gebruik buitenshuis en het ontwikkelen van kosteneffectieve productietechnieken.

Kwantumstippen

Quantumdotzonnecellen maken gebruik van minuscule halfgeleiderdeeltjes, slechts nanometers groot, om elektriciteit te geleiden. Hoewel ze nieuwe methoden voor halfgeleiderverwerking bieden, zijn er nog steeds uitdagingen bij het tot stand brengen van efficiënte elektrische verbindingen. Quantum dots zijn verkrijgbaar in verschillende groottes met aanpasbare bandafstanden, waardoor optimalisatie van de lichtverzameling en integratie met andere halfgeleiders mogelijk is voor betere prestaties, zoals perovskieten.

Organische fotovoltaïsche cellen

Organische PV (OPV)-cellen bevatten koolstofrijke verbindingen en bieden mogelijkheden voor maatwerk voor specifieke PV-celfuncties. Hoewel OPV-cellen ongeveer half zo efficiënt zijn als kristallijne siliciumcellen en een kortere levensduur hebben, bieden ze mogelijkheden voor kosteneffectieve massaproductie. Hun aanpassingsvermogen aan verschillende ondersteunende materialen, waaronder flexibele kunststoffen, vergroot hun potentiële toepassingen.

Concentratie fotovoltaïsche cellen

Concentratie-PV (CPV) concentreert zonlicht op een zonnecel met behulp van spiegels of lenzen, waardoor er minder PV-materiaal nodig is. Deze concentratie verbetert de efficiëntie van PV-materiaal, maar vereist duurdere materialen en nauwkeurige zonvolging, wat uitdagingen oplevert bij het behalen van kostenvoordelen ten opzichte van traditionele siliciummodules.

Multijunction fotovoltaïsche cellen

Multijunction-zonnecellen maken gebruik van meerdere halfgeleiderlagen met verschillende bandafstanden om een breder zonnespectrum vast te leggen. Hierdoor wordt een hogere efficiëntie behaald dan single-junction-cellen. Hoewel multijunctiecellen een rendement van meer dan 45% hebben laten zien, blijft de productie ervan duur en complex en is deze voornamelijk bedoeld voor gespecialiseerde toepassingen zoals ruimteverkenning en militaire drones.

Conclusie

In dit artikel maakt u kennis met de verschillende soorten zonnecelmaterialen. Ook al lijkt de informatie misschien wat technischer en lastiger te verwerken, u hoeft zich niet overweldigd te voelen. De installateur van uw keuze beschikt over alle informatie die u nodig hebt om uw zonnepanelen effectief te gebruiken en energie en de planeet te besparen. Als u meer informatie over fotovoltaïsche energie nodig hebt, kunt u gerust onze andere artikelen bekijken of contact met uw vertrouwde installateur.